Dustin Hoffman

Popularność zdobył rolą w filmie "Absolwent". Krytyków zainteresował nie tylko swoją grą, ale również charakterystycznym wyglądem. Popis sztuki aktorskiej dał w roku 1969 w obrazie pt. "Nocny kowboj". Wcielając się tam w rolę Enrico "Ratso" Rizzo, Hoffman stworzył postać tak autentyczną i przekonującą, że wielu ludzi podczas seansu czuło do niego prawdziwe obrzydzenie. Udział w tym filmie przyniósł mu drugą nominację do Oscara. Kolejne role umacniały jego pozycję jako aktora o nieograniczonych możliwościach. W swojej karierze wcielał się w najróżniejsze postaci: człowieka dotkniętego autyzmem ("Rain Man"), kobiety ("Tootsie") czy kapitana piratów ("Hak").

Hoffman występował również na Broadwayu. Rola Willy'ego Lomana w sztuce "Śmierć komiwojażera" przyniosła mu mieszane recenzje, od zachwytów po potępienie. Wielu krytyków uważało, że nie dorównuje on poprzedniemu odtwórcy tej postaci – Lee J. Cobbowi. Jednak pochwalne opinie przeważyły i Hoffman w 1985 roku wystąpił w telewizyjnej wersji spektaklu.

Początek lat 90. nie był dla aktora zbyt udany. Kolejne role były oceniane przez krytykę dość nisko. Po filmie "Przypadkowy bohater" zarzucano mu powielanie postaci Ratso z "Nocnego kowboja". Na dobre powrócił na ekrany rolą pułkownika Sama Danielsa w "Epidemii".

Dustin Lee Hoffman urodził się 8 sierpnia 1937 roku w Los Angeles (Kalifornia, USA). Jego rodzicami są Lillian Gold, pianistka jazzowa i Harry Hoffman, scenograf Columbii Pictures. Ma również starszego brata Ronalda, który został adwokatem i ekonomistą. Od zawsze marzyła mu się praca w branży filmowej, więc w 1958 roku wstąpił do Pasadena Playhouse, gdzie zaprzyjaźnił się z Gene'em Hackmanem. Jako aktor debiutował w sztuce "Tak jest dla bardzo młodego człowieka". Rok później (w 1961) wystąpił na Broadwayu w spektaklu "Kucharz dla pana generała". Następnie studiował w nowojorskim Actors Studio, gdzie poznawał tajniki metody grania, którą propagował Lee Strasberg. W 1966 roku pojawił się w filmie "The journey of the Fifth Horse", jednak to występ w "Absolwencie" sprawił, że Dustin został zauważony i doceniony. Za rolę w tym obrazie otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara oraz tak prestiżowe nagrody jak Złoty Glob czy brytyjską BAFTĘ dla najbardziej obiecującego aktora. W 1969 roku wcielił się w postać Ratso w "Nocnym kowboju". Za grę w tej produkcji otrzymał kolejną nominację Akademii, ostatecznie przegrywając z Johnem Wayne'em. Po występach w takich filmach jak "Mały Wielki Człowiek" czy "Nędzne psy", w 1974 roku wcielił się w tytułowego bohatera, kontrowersyjnego prezentera kabaretowego, w dramacie biograficznym "Lenny", za co otrzymał swoją trzecią nominację do Oscara. Rok 1980 przyniósł mu zasłużoną złotą statuetkę za występ u boku Meryl Streep w dramacie sądowym "Sprawa Kramerów". Trzy lata później ujawnił swój talent komediowy i za rolę w "Tootsie" otrzymał kolejną nominację od Akademii, przegrywając z Benem Kingsleyem. W 1989 roku dostał drugiego Oscara za rolę w dramacie "Rain Man". W latach 90. zagrał m.in. w "Przypadkowym bohaterze" z Geeną Davis, komediodramacie Barry'ego Levinsona "Fakty i akty", gdzie spotkał się z Robertem De Niro. Za rolę w tym obrazie otrzymał kolejną nominację do Nagrody Akademii. Później pojawił się w takich produkcjach jak "Po prostu miłość" (nominacja do Złotego Globu), "Opowieści o rodzinie Meyerowitz (utwory wybrane)" (nominacja do Satelity) czy komedii "Poznaj moich rodziców". Prywatnie w 1969 roku ożenił się z baletnicą Anne Byrne, z którą ma córkę Jennę. Para rozwiodła się jednak w 1980, a Dustin ponownie wziął ślub. Jego małżonką została prawniczka Lisa Gottsegen, z którą ma czwórkę dzieci: dwóch synów - Jacoba i Maxwella oraz dwie córki - Rebeccę i Alexandrę.